خلاف سرو را روزی خرامان سوی بستان آی

دهان چون غنچه بگشای و چو گلبن در گلستان آی

برگ گل لعل بود شاهد بزم بهار

آب گلستان ببرد شاهد گلروی من

با وجود رخ و بالای تو کوته نظریست

در گلستان شدن و سرو خرامان دیدن

بی مار به سر نمی رود گنج

بی خار نمی دمد گلستان

بر گلستان گذرم بی تو و شرمم ناید

در ریاحین نگرم بی تو و یارا دارم

خار عشقت نه چنان پای نشاط آبله کرد

که سر سبزه و پروای گلستان بودم

خسان خورند بر از باغ وصل او و مرا

ز گلستان جمالش نصیب خار آید

به گلستان نروم تا تو در آغوش منی

بلبل ار روی تو بیند طلب گل نکند

مجلس ما دگر امروز به بستان ماند

عیش خلوت به تماشای گلستان ماند

به لاله زار و گلستان نمی رود دل من

که یاد دوست گلستان و لاله زار منست

تعداد ابیات منتشر شده : 510165