ناصِیَةٍ کاذِبَةٍ خاطِئَةٍ (۱۶) موی پیشانی دروغ زن بدکار.
فَلْیَدْعُ نادِیَهُ (۱۷) گوی یاران و قوم خویش خوان.
آیا این شعر را می پسندید؟
khwِdَةٍ ;hbِfَةٍ ohxِئَةٍ (۱۶) l,d \dahkd nv,y ck fn;hv.
tَgْdَnْuُ khnِdَiُ (۱۷) ',d dhvhk , r,l o,da o,hk.