چو اشک درد نمایی ، چو مهر دلسوزی

چو بخت دوست فروشی ، چو چرخ کینه وری

ز بیم هجر تو بگذارم اربتو نگرم

ز باد وصل تو برپرم ار یمن نگری

دل از هوات نبرم ، اگر چه رنج دلی

سر از وفات نپیچم ، اگر چه دردسری

اگر چه خواری تو داغ جانم و جگرست

مرا ز روی عزیزی چو جان و چون جگری

من از بلای تو اندر وفای تو سمرم

تو چون بلای من اندر وفای من سمری

نگار چینی ، تا با قبا و با کلهی

بهار گنگی ، تا با کمان و با کمری

ایا بت خزری قد کشمری بالا

تویی که فتنۀ کشمیر و قبلۀ خزری

اگر بشوشتری در ، پری ندیده کسی

پس او پری نبود در قبای شوشتری

پری که دید گرازنده تر ز آهوی نر ؟

پری که دید خرامنده تر ز کبک دری ؟

پری که دید بنورمه چهارده شب ؟

پری که دید بزیب ستارۀ سحری ؟