ز هوشنگ و طهمورث و جمشید

یکی مهره بد خستگان را امید

ز جم و فریدون و هوشنگ شاه

فزونی به گنج و به شمشیر و گاه

ز گرد فریدون و هوشنگ شاه

همان از منوچهر زیبای گاه

نپیوست خواهد جهان با تو مهر

نه نیز آشکارا نمایدت چهر

زمانه ندادش زمانی درنگ

شد آن هوش هوشنگ بافر و سنگ

چو پیش آمدش روزگار بهی

ازو مردری ماند تخت مهی

بسی رنج برد اندران روزگار

به افسون و اندیشهٔ بی شمار

برنجید و گسترد و خورد و سپرد

برفت و به جز نام نیکی نبرد

برین گونه از چرم پویندگان

بپوشید بالای گویندگان

چو روباه و قاقم چو سنجاب نرم

چهارم سمورست کش موی گرم

تعداد ابیات منتشر شده : 510165