لیکن آن کس که سینه صاف کند

کعبه بر درگهش طواف کند

لیکن ازنقص خویش عاجزوار

درنیاورده ام سر از این کار

لیک آن ره ببین که داری پیش

از درِ نفس تا دَرِ دل خویش

لهجه شیرین من پیش دهان تو چیست

در نظر آفتاب مشعله افروختن

لیک در ای ران وزیران قصد جان هم کنند

هر به روزی چند سور ملک را ماتم کنند

لیکن سخن تو، گر بود هوش،

از هوش توان شنید، نه ز گوش

لوح می افتد به هر جانب چو مستان خراب

تا که بر خاک شهیدان گریه مستانه ریخت؟

لیک شد قیصر ضمین کز بعد مرگ پادشاه

خسروی عباس و آلش را بود بی اشتباه

لیکن آن کس که هست تشنه به آب

کی برد تشنگیش موج سراب

لیک نام زند را بنمود درگیتی بلند

پهلوان شیردل لطفعلی خان میر زند