ترسم که برون برد سر از مرکز تو

بفروش کنون که یار دارد از تو

بر عاج بنا گوش چو سیم و خز تو

آغاز همی کند خط دل گز تو

اکنون که دلم هست بنزد تو گرو

دل باز فرست ، هر کجا خواهی رو

ای کرده ببی وفایی آهنگ ، مرو

باری سخنی ز بهر مردان بشنو

اندیشه و تیمار تو داغ دل من

مردم زغم تو ، ای چراغ دل من

ای برده فراق تو فراغ دل من

خالی ز گل و مل تو باغ دل من

نیکویی کن مرا ببد یاد مکن

مر خصم مرا از غم من شاد مکن

ناشاد مرا ، ای بت نوشاد ، مکن

از داد خدا بترس و بیداد مکن

بر موجب این دو چیز نیکو که تراست

جز بر تو حلال نیست عاشق بودن

ای عادت تو بوعده صادق بودن

وی سیرت تو یار موافق بودن