در مانده بدست دلم ، ای جان جهان

درمانده بدل بتر که در مانده بجان

این نافرمان دل ، ار پذیرد فرمان

دشواری من خوار شود ، سخت آسان

بی من تو بکام خویش ای جان جهان

من بی تو چنانم که مبادی تو چنان

ای آنکه تویی نور دل و شمع روان

تا بی خبرم از تو ، نه پیدا نه نهان

می طعنه زنی که تو مرا خوب نه ای

من عاشقم ، ای نگار ، معشوق نیم

زان بر دو لبت ز بوسه مر زوق نیم

کز حسن و جمال چون تو ممشوق نیم

سیم اندر سنگ باشد ، ای در یتیم

چون در بر تو دل چو سنگ اندر سیم

بیجادۀ لولوی تو سیم اندر میم

بازیدن عشق تو امید اندر بیم

در نامۀ تو چو دست بر خامه نهم

خواهم که دل اندر شکن نامه نهم

چون پیش دل این هجر بناکامه نهم

پروین ز سر شک دیده بر جامه نهم