ازان کوه جنگ آورد بی گمان

فراوان سران را سرآرد زمان

نداند که این لشکر از بن کیند

از ایران سپاهند گر خود چیند

بران ره فرودست و با لشکرست

همان کی نژاد است و کنداور است

مرو گفتم او را براه چرم

مزن بر کلات و سپدکوه دم

کنون بر برادر بباید گریست

ندانم مرا دشمن و دوست کیست

ز کین پدر زار و گریان بدم

بران درد یک چند بریان بدم

دریغا برادر فرود جوان

سر نامداران و پشت گوان

بایران چنو هیچ مهتر مباد

وزین گونه سالار لشکر مباد

بتوران فرستادمش با سپاه

برادر شد از کین نخستین تباه

ز رخشنده خورشید تا تیره خاک

همه داد بینم ز یزدان پاک

جستجوی شکر خدا در حافظ

جستجوی درد در فردوسی

جستجوی پیکار در اسدی توسی

جستجوی پریشانم در همه ی آثار

جستجوی گنج در همه ی آثار

جستجوی تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش در همه ی آثار

جستجوی شراب یار در حافظ

جستجوی ثمین در همه ی آثار

جستجوی یک دل استعداد عشق دارد در خواجوی کرمانی

جستجوی لاله در حافظ

تک بیت دماغم ز میخانه بویی کشید از رضی الدین آرتیمانی

تک بیت الا ای آهوی وحشی کجایی از حافظ

تک بیت ز چشمت جان نشاید برد کز هر سو که می بینم از حافظ

تک بیت هر چه کمتر شود فروغ حیات از رهی معیری

تک بیت عمر برف است و آفتاب تموز از سعدی

تک بیت مراد ما نصیحت بود و گفتیم از سعدی

تک بیت خداوندا جوانیم به سر رفت از فایز

تک بیت بو قارانلیق گئجه لرده قاپوموز پیس دُویولور از شهریار

تک بیت الهی به مستان میخانه ات از رضی الدین آرتیمانی

تک بیت لب سر چشمه ای و طرف جویی از حافظ

تک بیت شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم از حافظ

تک بیت نه شرط عشق بود با کمان ابروی دوست از حافظ

تک بیت ز کعبه روی نشاید به ناامیدی تافت از حافظ

تک بیت خوش است درد که باشد امید درمانش از حافظ

تک بیت عدیم را که تمنای بوستان باشد از حافظ

تک بیت وصال جان جهان یافتن حرامش باد از حافظ

تک بیت ولیک با همه عیب احتمال یار عزیز از حافظ

تک بیت گر آید از تو به رویم هزار تیر جفا از حافظ

تک بیت حریف را که غم جان خویشتن باشد از حافظ

تک بیت حکیم را که دل از دست رفت و پای از جای از حافظ

تازه ها

تک بیت تا دیدهٔ چون نرگس ما بینی در خاک از سنایی غزنوی

تک بیت می تاخت نجیب دشت بر دشت از نظامی گنجوی

تک بیت یارب که به سابق عنایت از جامی

تک بیت نصرت که مرغ بیضه پولاد تیغ اوست از سلمان ساوجی

تک بیت تابوت مرا باز کن ای خواجه زمانی از سنایی غزنوی

تک بیت ازان کوه جنگ آورد بی گمان از فردوسی

تک بیت نیست این جا از بزرگان ناظری بر حال من از اوحدی

تک بیت زمین را خشک کرد از آب دریا از امیر معزی

تک بیت عیبی نبود گر فلکم سیم نداد از انوری

تک بیت نداند که این لشکر از بن کیند از فردوسی

تعداد ابیات منتشر شده : 380525