بیدل مباش غرهٔ تحصیل مدعا

در مزرعی که خوشه همان بار بستن است

مکن تهیهٔ آرایش دگر بیدل

چراغ محفل تسلیم چشم قربانیست

بی بضاعتان بیدل ناگزیر آفاتند

رنج خار و خس بردن از برهنه پاییهاست

بیدل نشوی بیخبر از سیرگریبان

اینجاست که عنقا ته بال است مگس را

نهال گلشن قدر سخنوری بیدل

به قدر معنی برجسته گردن افرازست

نخل نظارهٔ شوقم سراپا بیدل

همچوخط در چمن حسن دودریشهٔ ما

بیدل مباش غرهٔ سامان اعتبار

هرچند رنگ بال ندارد پرنده است

بیدل از آبرو گذشتن نیست

از حیا غافلی ، عرق دریاست

بیدل به تمناکدهٔ عرض هوسه

از دل دو جهان شور و ز ماگوش کری بود

دل بپرداز از غبار ما و من

بیدل اینها زیور آیینه نیست