مبین در آینه آن زلف و چهره را، که اگر تو

چنان جمال ببینی کسی دگر نپرستی

هرآینه لب شیرین جواب تلخ دهد

چنان که صاحب نوشند ضارب نیشند

میان به جستن یار، اوحدی،چنان دربند

که تا به دست نیاید ز پای ننشینی

مرا تصور مدحت چنان بود که بود

شکسته پر مگسی را هوای الیین

امید هست که در عهد جود و انعامش

چنان شود که منادی کنند بر سائل

لگام بر سر شیران کند صلابت عشق

چنان کشد که شتر را مهار دربینی

وصفی چنان که لایق حسنت نمی رود

آشفته حال را نبود معتبر سخن

به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش

گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست

جمال کعبه چنان می دواندم به نشاط

که خارهای مغیلان حریر می آید

هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد

طالعش میمون و فالش مقبل است