هر که کاه و جو خورد قربان شود

هر که نور حق خورد قرآن شود

بمانم ز بی توشگی سر به زیر

نه در دست من نان و نی معده سیر

هر دو با هم در خزیدند از نشاط

جان به جان پیوست آن دم ز اختلاط

آنچنان که خون ز بینی و سرش

شد روان و رحم کرد آن مهترش

تن ز سرگین خویش چون خالی کند

پر ز مشک و در اجلالی کند

برون از عقل تا اینجا کسی هست

که او در پرده زینسان نقشها بست

ز ارباب کیاست هر که باید

ز ارکان ریاست هر که شاید

در ره نفس ار بمیری در منی

تو حقیقت دان که مثل آن زنی

هر آن سری که هست امروز پنهان

ز علم خویشتن پیدا کند آن

هر چه در سر نباشدش آن نیست

هر چه در دل بگرددش آن باد