جهان دار و جهان ساز و جهان جوی

جهان گیر و جهان بخش و جهان خور

به طوس و به گودرز کشوادگان

به گیو و به گرگین آزادگان

حشم و لشکر برده به فراز و به نشیب

سپه و سنگر بسته به وهاد و به تلال

به کلبه و به سفال و ترازوی نارنج

به جفت و طاق آلوی جنابه و به جناب

چون به نزد دانه آید پیش و پس

چند گرداند سر و رو آن نفس

جهان دل ، جهان رنگ و بو نیست

درو پست و بلند و کاخ و کو نیست

به خورشید و ماه و به تخت و کلاه

به مهر و به تیغ و به دیهیم شاه

لیلی و سری به عشوه سازی

قیس و نظری به پاکبازی

به آشوب جهان یعنی به بویم

به تاراج خرد یعنی به مویم

من از جم و ضحاک و از کیقباد

فزونم به بخت و به فر و به داد