بی خط و سجل تو را غلامم

حاجت به قباله و به صکّ نیست

خود نیست کسی دگر تبهکار چو من

جز جامه من کسی سیه کار چو من

کمد ابروی شوخت به بازوی من نیست

کسی که بازوی او آن کمان کشیده کجاست؟

هستند بندگان و غلامان تو را بسی

یک بندهٔ مطیع چو ابن حسام نیست

جانیست مرا و نیست اندر خور تو

غایت ز بر من است و اندر بر تو

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

چشمی که آن به روی تو روشن نمی شود

چون بنگری به دیده معنی بصیر نیست

اگرچه درگه لطف تو منزل جودست

پدید نیست که این منزلت کرا بخشند

همدمی نیست که لا او نفسی بنشینم

جز غم عشق تو کان مونس دیرینه ماست

اَحادیاً بجمالِ الحبیبِ قِف وانزِل

که نیست صبر جمیلم ز اشتیاق جمال