کی شاد شود خسروی از دور تو کز تو

بی دار به دارا نرسد تخت کیانی

کای دل تو شاد باش که آن یار تندخو

بسیار تندروی نشیند ز بخت خویش

گر دیگران به عیش و طرب خرمند و شاد

ما را غم نگار بود مایه سرور

گراز تن جان شود معزول، عشقت جای آن دارد

که در ملک دلم عشقت، همان حکم روان دارد

بداد و دادهٔ او شاد باش و شور مکن

که هرچه او دهد آن جمله عدل باشد و داد

درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور

که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را

بدین سرچشمه اش بنشان که خوش آبی روان دارد

گشتیم خاک پایش و آنسرو سرفراز

دامن کشان روان شد و در ما نظر نکرد

خبرت نیست که در باغ جمالت، همه شب

چشم من آب گل و سرو روان می دارد

سیل این اشک روان صبر و دل حافظ برد

بلغ الطاقه یا مقله عینی بینی