دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

نظر به روی تو انداختن حرامش باد

که جز تو در همه عالم کسی دگر دارد

ان که کلک او دوای ملک دارد در دوات

و ان که لطف او شفای خلق دارد در شفاه

دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

یکی سر بر کنار یار و خواب صبح مستولی

چه غم دارد ز مسکینی که سر بر آستان دارد

مگر جمشید را سازی وداعی

مهی دارد هوای اجتماعی»

بر سینه ریش دردمندان

لعلت نمکی تمام دارد

آن برخورد از جمال خوبان

کو نعمت و احتشام دارد

خلقی متحیرند در وی

تا خود هوس کدام دارد؟

خیال خواب دارد، دیده من

مگر کز وصل او، بیند خیالی