اگر مراد نصیحت کنان ما این است

که ترک دوست بگویم تصوریست محال

سرت سبز و دلت خوش باد جاوید

که خوش نقشی نمودی از خط یار

صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مژده طرب از گلشن سبا آورد

از دشمنان برند شکایت به دوستان

چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

روح محض است تنش، عقل مجرد ذاتش

که جز این هر دو سراپا لطف و هنرست

اگر چه زنده رود آب حیات است

ولی شیراز ما از اصفهان به

در مذهب طریقت خامی نشان کفر است

آری طریق دولت چالاکی است و چستی

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

تنم چون خاک اگر در خاک ریزد

ز کوی دوست گردم بر نخیزد

میی خوردی که آن مشکین ختام است

هنیئاً لک ترا این می تمام است