قتیل عشق تو شد حافظ غریب ولی

به خاک ما گذری کن که خون مات حلال

ز کنج صومعه حافظ مجوی گوهر عشق

قدم برون نه اگر میل جست و جو داری

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد

که خاک میکده عشق را زیارت کرد

ای مدعی، چو خوشه مرا سرزنش مکن

برده به باد عشق اگرت هست خرمنی

عشق داغیست که تا مرگ نیاید نرود

هر که بر چهره از این داغ نشانی دارد

گفتم نهایتی بود این درد عشق را

هر بامداد می کند از نو بدایتی

بیا به حلقه دیوانگان عشق و ببین

کز آن سلاسل مشکین چه فتنه ها برپاست

شده از عشق عبارات و خطت دیوانه

آب با سلسله بنهاده سر اندر صحراست

با دل چو گفتم: ای دل ، کاری کنیم زین پس

گفت: اوحدی، نیابی بهتر ز عشق کاری

عشق رخ یار بر من زار مگیر

بر خسته دلان رند خمار مگیر