نماز کردم و از بیخودی ندانستم

که در خیال تو عقد نماز چون بستم

نماز مست شریعت روا نمی دارد

نماز من که پذیرد که روز و شب مستم

مرا مخوان به نماز ای امام و وعظ مگوی

که از نیاز نمی باشدم خبر ز نماز

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه های غریبانه قصه پردازم

نماز شام قیامت به هوش بازآید

کسی که خورده بود می ز بامداد الست

می ترسم از خرابی ایمان که می برد

محراب ابروی تو حضور نماز من

ای قامت بلند تو عمر دراز من

محراب ابروی تو محل نماز من

میان اهل طریقت نماز جایز نیست

مگر کنند تیمم بخاک رهگذرش

ترسم نماز صوفی با صحبت خیالت

باطل بود که صورت بر قبله می نگاری

چون نیست نماز من آلوده نمازی

در میکده زان کم نشود سوز و گدازم