سه ماهه سفر هست چل ساله رنج

که از تیه موسی برون آمدیم

از جور تو در سفر بیفشردم پای

دل را به تو و تو را سپردم به خدای

سالها شد که مرغ در سفر است

که به هیچ آشیان فرو ناید

زهر سفر نوش کن اول چو خضر

پس برو و چشمهٔ حیوان طلب

چه نشانید جمازه به سر چشمهٔ از

برنشینید و عنان را به سفر بازدهید

لیکن چو آب روزی خضر از مسافری است

عزم مسافران به سفر در نکوتر است

بال فرو کوفت مرغ، مرغ طرب گشت دل

بانگ برآورد کوس، کوس سفر کوفت خواب

بر طاق نه حدیث سفر ز آنکه روزگار

چون طالع تو نامزد انقلاب شد

زین سفر مقصود امسالش تو بودستی نه حج

کالامان گویان به درگاه آمد و جان تازه کرد

سی و شاق آمده و خانقهی بوده و باز

یاوگی گشته و تن با سفر آمیخته اند