بس دیر همی زاید آبستن خاک آری

دشوار بود زادن، نطفه ستدن آسان

پروانه چه مرد عشق خورشید بود

کورا به چراغ مختصر باشد دست

یک دو آواز برآید ز چراغ

گه مردن که بود در سکرات

گفت دمیده است صبح منشین خاقانیا

حضرت خاقان شناس مقصد حسن المآب

مریخ اگر به چرخ یکم بودی

حالی بدوختی به دو مسمارش

خاقانی اگر به آرزو داری رای

نه دین به نوا داری و نه عقل به جای

بی تو چو شمعم که زنده دارم شب را

چون نفس صبح دم دمید، بمیرم

سبزه ای کان بود دام آهوان

بر سر سرو جوان بدرود باد

زر اگر خاتم تو را نسزید

باز با کورهٔ گداز فرست

چنانک این عروس از درم خرم است

به زر بود خرم روان عنصری