دل شکسته مروت بود که بازدهند

که باز می دهد این دردمند را دل ریش

بهای یک سر مویش، دو عالم می دهد سلمان!

هنوزش گر بدست، افتد متاعی رایگان باشد

زین تنگنای خلوتم خاطر به صحرا می کشد

کز بوستان باد سحر خوش می دهد پیغام را

به وصل دوست گرت دست می دهد یک دم

برو که هر چه مراد است در جهان داری

گوهر کند ز قطره و شکر دهد ز نی

خار آورد ز خاره و گل بردمد ز خار

ساربانا یک نظر در روی آن زیبا نگار

گر به جانی می دهد اینک خریدار آمده ست

می خور به شعر بنده که زیبی دگر دهد

جام مرصع تو بدین در شاهوار

من دگر شعر نخواهم که نویسم که مگس

زحمتم می دهد از بس که سخن شیرین است

هر که را دست دهد طلعت یوسف در چاه

خوشتر از مملکت مصر بود زندانش

دلهای دوستان تو خون می شود ز خوف

باز از کمال لطف تو دل می دهد رجا