وآنچه شرحش میدهم کان نامده است

نیک باشد گر کنی زان اجتناب

سعدیا پیکر مطبوع برای نظر است

گر نبینی چه بود فایده چشم بصیر

فریاد من از فراق یار است

وافغان من از غم نگار است

گویند بر رخ تو جنایت بود نظر

لیکن نظر بغیر تو کردن جنایتیست

زمزمهٔ شعر سیف نغمهٔ داودی است

نفخهٔ صور دل است صوت مزامیر او

اشکم چه دیده است که مانند خونیان

پیوسته دامن من پرغم گرفته است

تو را چاره از ظلم برگشتن است

نه بیچاره بی گنه کشتن است

گر شاهد است سبزه بر اطراف گلستان

بر عارضین شاهد گلروی خوشتر است

بنای خاک بنایی است سخت سست نهاد

سرای عمر سرایی عظیم مختصر است

هر چه زان تلخ تر بخواهی گفت

شکرین است از آن دهان گفتن