هنوز داغ نخستین درست ناشده بود

که دست جور زمان داغ دیگرش بنهاد

وگر عنایت و توفیق حق نگیرد دست

به دست سعی تو بادست تا نپیمایی

باشد که به دست خویش خونم ریزی

تا جان بدهم دامن مقصود به دست

بس ملامتها که خواهد برد جان نازنین

روز عرض از دست جور نفس ناپرهیزگار

ترسم که به یاران عزیزت نرسی

کز دست و زبان خویشتن در قفسی

ز دست ترک ختایی کسی جفا چندان

نمی برد که من از دست ترک شیرازی

تا به دامان وصالت نرسد دست امید

دست کوته نکند اشگ ز دامان ما را

چو بر ولایت دل دست یافت لشکر عشق

به دست باش که هر بامداد یغماییست

مالم به دست نیست، که درپای او کنم

زان زیر دست دشمنم و پایمال دوست

خواستم بوسی ز لعلت دست پیشم داشتی

قصد کردم کت ببوسم دست و هم نگذاشتی