در همه شهر ای کمان ابرو

کس ندانم که صید تیر تو نیست

گشاده لشکر شامت به نیم روز کمین

کشیده ابرو ی شوخت برآفتاب کمان

سروبالای کمان ابرو اگر تیر زند

عاشق آنست که بر دیده نهد پیکان را

وقتی کمند زلفت دیگر کمان ابرو

این می کشد به زورم وآن می کشد به زاری

آن کمان ابرو که تیر غمزه اش

هر زمانی صید دیگر می زند

کمان چفته ابرو کشیده تا بن گوش

چو لشکری که به دنبال صید می تازد

سپر صبر تحمل نکند تیر فراق

با کمان ابرو اگر جنگ نیاغازی به

کمان ابرو ترکان به تیر غمزهٔ جادو

گشاده بر دل عشاق مستمند کمین را

کمان بسیم بسی در جهان بدست آید

نه همچو آن دو کمان هلال شکل و سیم

هزار صید دلت پیش تیر بازآید

بدین صفت که تو داری کمان ابرو را