گفت اگر گربه شیر نر گردد

نکند با پلنگ دندان تیز

دست موسی است در طلیعهٔ صبح

دم عیسی است در نسیم بهار

فیح ریحان است یا بوی بهشت

خاک شیراز است یا باد ختن

فریاد من از فراق یار است

وافغان من از غم نگار است

ز عشق است تیزی بازار تو

ز شوق است آرایش کار تو

این خود چه عبارت لطیف است

وین خود چه کفایت بیان است

تو را چاره از ظلم برگشتن است

نه بیچاره بی گنه کشتن است

گردون مدام باعث حرمان بنده است

این خوی در طبیعت گردون مخمر است

اشکم چه دیده است که مانند خونیان

پیوسته دامن من پرغم گرفته است

دل آینه صورت غیب است ولیکن

شرط است که بر آینه زنگار نباشد