بگو تا دلبر حورم بیاید

سفید و نازک و بورم بیاید

اگر هنگام مردن دلبر من

نهد از مهر بر زانو سر من

چرا از دلبر حورا سرشتم

چو آدم دور از باغ بهشتم

بگو با دلبر ترسایی امشب

چه می شد گر که بی ترس آیی امشب

نسیم روح پرور دارد امشب

شمیم زلف دلبر دارد امشب

دمی که می رود تابوت فایز

بگو تا بر لب گورم بیاید

مرو ای جان شیرین از بر من

توقف کن که آید دلبر من

الهی دیده فایز شود کور

که دلبر آمد و نشناختم من

دلم را جز تو کس دلبر نباشد

به جز شور توام در سر نباشد

مرا شب سیل آه از دل برآید

که یادم از دو زلف دلبر آید