هر چه آمد به کف او به کف دیگر داد

من ازین آگهم و لشکر سلطان آگاه

هنر نماید چندان که چشم خیره شود

به تیر و نیزه وزوبین و پهنه و چوگان

برنا و به برنایی اندر هنر وی

عاجز شده پیران جهاندیده بیدار

زمانه گویی ازین نوبنفشه ای که نشاند

نهال داشت ز باغ وزیر ایران شاه

غره نه ای بدین هنر و نیکویی

از فر شاه بینی و از کردگار

ازین گریستن آنست امید من که مگر

به اشک من دل تو نرم گردد ای سرهنگ

ازین فرخنده فروردین و خرم جشن نوروزی

نصیب خسرو عادل سعادت بادو پیروزی

دست کردار تو داری دل گفتار تراست

که عطای توهمی گردد ازین دست بدان

بهره او شادمانی باد ازین فرخنده عید

تا بدان شادی دل ما نیز باشد شادمان

جهان را همه ساله اندیشه بود

ازین تا نهد تخت او بر پرن