شعر درازتر ز«قفانبک » پیش او

کوته شود چو قافیه شعر مثنوی

شعر در تهنیت شاهی من دانم گفت

تو در آن شعر که فردا بطرازم بنگر

مرا که ایزد جز شعر دستگاه نداد

مگر به شعر کنم سوی خدمت تو خرام

سرو را ماند کآورده گل سوری بار

بینی آن سرو که خندان گل سوری بر اوست

سرو را ماند کورده گل سوری بار

بینی آن سرو که خندان گل سوری بر اوست

اگر این شعر که گفتم چو گلابست بطبع

اندر آن باز یکی شعر طرازم چو شکر

من بنده را به شعر بسی دستگه نبود

زین پیش ورنه مدح تو می گفتمی به جان

نامه مانی با نامه تو ژاژست

شعر خوارزمی با شعر تو لامانی

خط نویسد که بشناسند از خط شهید

شعر گویدکه بشناسند از شعر جریر

از بار خدایان و بزرگان جهان اوست

هم شعر شناسنده و هم شعر خریدار