زو قدر و جاه و عز وشرف یافته

تاج وکلاه و تیغ و نگین هر چهار

بسا شها که نیارد ز خرد جوی گذشت

تو چند راه گذشتی چنین ز رود بیاه

من بدین راه طلسم آگین همی کردم نگاه

از تفکر خیره مانده همچو شخص بی روان

چون به ره باشم باشم به غم خانه و شهر

چون به شهر آیم باشم به بسیجیدن راه

اگر نه دریا پیش آمدی به راه ترا

کنون گذشته بدی از قمار و از بربر

اگر همی به پسر تهنیت شود واجب

بدین پسر که ملک یافته ست واجب تر

بوسه ای زان لب شیرین بدلی یافته ام

هر کجا بوس تو آید دل و جانرا چه خطر

غاری چو چه مورچگان تنگ در این راه

به چون به حضر ساخته از سرو سهی کوی

کنون بلبل بشاخ سرو برتو راه خوان گردد

چرای آهوان هر ساعتی در گلستان باشد

به استواری جای وبه نامداری کوه

فریفته شد و از راه راست کرد کران