زدی گیو بیدار دل گردنش

به زیر گل و خاک کردی تنش

که دیدم ترا شاد و روشن روان

هنرمند و بینادل و پهلوان

ندیدم نه هرگز شنیدم چنین

که کردی کسی ز آب جیحون زمین

کنون چون بجنگ اندر آمد سپاه

جهان شد بما بر ز دشمن سیاه

گیابر در و دشت تو سبز باد

مباد از تو هرگز دل یوز شاد

چنان بد جهان را ز شادی و داد

که گیتی روان را دوامست و شاد

بدو تاج بسپار و دل شاد دار

چو فرزند بینی همی شهریار

سه روز اندرین خان من شاد باش

ز رنج و ز اندیشه آزاد باش

به پیرزو بخت جهان پهلوان

نیایم جز از شاد و روشن روان

بدو گفت شاه ای پسر شاد باش

همیشه خرد را تو بنیاد باش