شاعری را شعر سهل و شاعری را شعر صعب

شاعری را شعر سخته شاعری را سرسری

از کلام پارسی گویان درخشد شعر من

همچنان کز شعر تازی شعرهای جاهلی

زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا

مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

شعر می خواندی به آواز حزین در مدح لر

مثنویاتی ز جنس شعر ملا احمدا

بهارا همتی جو، اختلاطی کن به شعر نو

که رنجیدم ز شعر انوری و عرفی و جامی

ز شعر قدر و بها یافتند اگر شعرا

منم که شعر ز من یافته است قدر و بها

ز روی درد نگه کن به شعر من ، کاین شعر

تراوش دل خونین و خاطر خسته است

بویژه مثنویاتی سیاسی

پر از افکار و آراء اساسی

از آن الحان خوش ، سی لحن نامی

به شعر خویش آورده نظامی

به شعر اندرون ترزبانی گرفت

ز شعرش زمین آسمانی گرفت