به غفلت چراغان کنید از عرق

که بالیدن سایه بی شام نیست

بسکه غفلت درکمین انقلاب آگهی ست

تاکسی چشمی کند بیدار خفتن می شود

سوختن آماده باش آگاهیت غفلت دمید

صبح خود را شام کردی شام می خواهد چراغ

هستی صرف همان غفلت آگاهی بود

خبر از خویش گرفتم عدمی پیدا شد

طرب بهار غفلت عرق خجالت آورد

نگذشت بی گلابم گل خنده کاری آخر

از ره غفلت به گدایی رسی

ور به خود آیی به خدایی رسی

غفلت از یاد آخرت تا چند

غم دنیا و بیش و کم تا کی

دوش چشمت به خواب غفلت بود

غافل از خویشتن، چو دوش مباش

تو به غفلت ز همه آسوده

راه بازی و هوس پیموده

شب همه شب باتو می گوئیم راز

توبه غفلت پای ها کرده دراز