دو صد بوحامد و رازی نیزرد

بنادانی که چشمش راه بین است

فکر او کوکب ز گردون چیده است

سیف بران وقت را نامیده است

در دلش ذوق نمو از ملت است

احتساب کار او از ملت است

طینت پاک تو ما را رحمت است

قوت دین و اساس ملت است

مرتضی کز تیغ او حق روشن است

بوتراب از فتح اقلیم تن است

دامن او را گرفتن ابلهی است

سینهٔ او از دل روشن تهی است

علم و دولت نظم کار ملت است

علم و دولت اعتبار ملت است

جمالش جز به نور حق نه بینی

که اصلش در ضمیر کائنات است

این تمنا زیر خاکم گوهر است

در شبم تاب همین یک اختر است

اهل حق را زندگی از قوت است

قوت هر ملت از جمعیت است