اگر مرا بکشند از محبّتِ تو چه باک

محال باشد اگر عشق بی گزند افتد

من اگر مست خرابم چه کنم مست توام

خطر از نیستیم نیست اگر هست توم

دست و عنانش دریغ و پای و رکابش

تا چه کنند از چنین نزار شکاری

اینک بهشت اگر به قضا داده ای رضا

وینک جحیم اگر طمعی داری از شراب

نزاریا برو و دامنی به دست آور

که کس بدو نرسیده ست جز به دست وری

گفتم به اختیار که داده ست دل ز دست

دیرست تا ز دست برفت اختیارِ دل

به دست بنده دعایی بود خدا داناست

که روز و شب به دعا دست برخدا دارم

توانی به سر برد آن جا اگر

به یک دست از این جا دو سندان بری

ز دودِ آهِ نزاری بترس و ظلم مکن

اگر چه دستِ ستم گاری و جفا داری

خوبان خضاب دست به حنّا کنند و تو

سر پنجه بلور به خون رنگ می کنی