زان کمر طرف بر میان من ست

بار آن بر میان چه خواهی کرد

هست پیدا از میان سینهٔ آزادگان

عشق همچون خلد و عاشق در میان چون حور عین

مر که پستان میان پای نداد او را شیر

نیست امروز میان جهلا او ز سران

تا تو در حسن و ملاحت همچنان لیلی شدی

عاشق مسکینت ای دلبر همی مجنون شود

از پی ضعف میان حرز چه جویی ز من

خدمت خسرو نه بس حرز میان ترا

در میان صدهزاران نی یکی نی بیش نیست

کز میان او به حاصل شاکران شکر برند

کشیدی در میان کار خلقی را به طراری

پس آنگه از میان خود را به چالاکی بدر بردی

از عشق تو قارون منم غرقه در آب و خون منم

لیلی تویی مجنون منم در کار تو بسته هوس

گر تو ز بندی بدی بر پای مجنون در عرب

عشق لیلی را ندادی جای در دل خوار خوار

چه آفتی تو که شبها میان دیده چو خوابی

چه فتنه ای تو که شبها میان روح چو رازی