ز ره چشم مالیدن آغاز کرد

نی تیر برگ سفر ساز کرد

چو نوبهار، بود از معانی رنگین

تمام روی زمین، زیر بار نعمت ما

تن خاکی هدف ناوک دلدوز قضاست

خبر از خویش نداری که کجایی در خواب

با سینهٔ گشاده در آماجگاه خاک

بی اضطراب همچو هدف ایستاده ایم

مین دل محزونیله بیر تازه قربانیز هله

زخم تیر غمزه مستینله بیجانیز هله

حسن را با عشق شان دیگرست

شمع بی پروانه تیر بی پرست

هزار پرده رنگین کشید بر رویم

شکسته رنگ مبادا گل عذار بسنت

دست در دامن رنگین بهاری نزدم

ناخنی بر دل گلزار چو خاری نزدم

خدنگش نپرد به بال عقاب

ز پر بی نیازست تیر شهاب

پشت دستش هدف زخم ندامت گردد

هر که از دست دهد گوشه دامان ترا