دگر موبدی گفت کای سرفراز

دو اسپ گرانمایه و تیزتاز

کننده همی کند جای درخت

پدید آمد از دور پیران ز بخت

نبد جای گردش دران رزمگاه

شده دست لشکر ز سرما تباه

چو آمد ز پهلو برون پهلوان

همی نامزد کرد جای گوان

ز فرخنده رای جهان پهلوان

ز گفتار و دیدار روشن روان

چو لشکر چنین پاسخ آراستند

دو پرمایه از جای برخاستند

هیونان کفک افگن بادپای

بجستند برسان آتش ز جای

چنان برگرفتند لشکر ز جای

که پیدا نیامد همی سر ز پای

سرنامه کرد آفرین از نخست

دگر پاسخ آورد یکسر درست

بگرگین میلاد گفت اندرآی

وگرنه ز یکسو بپرداز جای