دهان نوش تو را چون خیال می بستم

لعاب در دهنم نشهٔ شکر می گشت

با خیال خط و خال تو دل مشتاقان

مشک در دامن و عنبر به گریبان می کرد

از خط تو مهر کهنم تازه شد امروز

نازم سر خطت که عجب مهر گیاهی است

کوثر به خیال لب میگون تو دم زد

طوبی به هوای قد رعنای تو افتاد

فراغت دادی از غم های دهرم ای غم جانان

سرت نازم که تعمیر دل ویران من کردی

هیچم آرام دل از زلف دل آرام نماند

نازم این حلقه کزو هیچ دل آرام نماند

تا درون آمد غمش، از سینه بیرون شد نفس

نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را

تا به خیال از رخ تو پرده کشیدم

پردهٔ چشمم نگارخانهٔ چین است

تنگ شکر شود همه کام و دهان من

چون دل خیال آن بت شیرین دهان کند

از بس که در خیال مکیدم لبان او

یاقوت فام شد لب گوهرفشان او