سرو تو در این چمن دریغ است

کابش نمک و گیاش تیغ است

مباش ایمن که باخوی پلنگ است

کجا یکدل شود آخر دو رنگ است

دلم با این رفیقان بی رفیق است

ز بس ملاحبان کشتی غریق است

به عشق اندر صبوری خام کاری است

بنای عاشقی بر بی قراری است

حکایت های این صورت دراز است

وزین صورت مرا در پرده راز است

کان آینه در جهان که دید است

کاول نه به صیقلی رسید است

بختم نه چنان به باد داد است

کز هیچ شنیده ایم یاد است

کاین تشنه جگر که ریگ زاده است

بر چشمه تو نظر نهاده است

منم عاشق مرا غم سازگار است

تو معشوقی ترا با غم چکار است

فارغ منشین که وقت کوچ است

در خود منگر که چشم لوچ است