وانچه ریحان و راح بود همه

ریزش مستراح بود همه

به جائی که بدخواه خونی بود

تواضع نمودن زبونی بود

آن روضه که رشک بوستان بود

حاجتگه جمله دوستان بود

از آنجا که روز جوانیش بود

تمنای کشور ستانیش بود

گفتا خرم از میانه گم بود

وایافتنش به اشتلم بود

وگر راه بر روی دریاش بود

طریق مساحت مهیاش بود

تماشای پروانه چندان بود

که شمع شب افروز خندان بود

جوانی بود خوبی آدمی

چو خوبی رود کی بود خرمی

بختم از یاری تو کار کند

یاری بخت بختیار کند

روز روشن سپید کار بود

شب تاریک پرده دار بود