صبور است او یقین و راز دان است

حقیقت اندر اینجا بود جان است

هر که از خوان حق غذا خوار است

بر دلش خوردن غذا بار است

من بندهٔ آزادم عشق است امام من

عشق است امام من عقل است غلام من

در قناعت که تو را دسترس است

گر همین عزت نفس است بس است

وصف پاکی وقف بر نور مه است

تا بشش گر بر نجاسات ره است

شفقت او شفقت پیغمبر است

سیرت اقوام را صورتگر است

درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است

بشاخ گل دگر است و به آشیان دگر است

پوشش عریانی مردان زن است

حسن دلجو عشق را پیراهن است

باز طرح آزری انداخت است

تازه تر پروردگاری ساخت است

راهی است ره عشق، به غایت خوش و نزدیک

هر ره که جزین است همه دور و دراز است