به صد خواهشگری شهرا پریروی

به عشرتگاه خود شد میهمان جوی

نه به کلکته رفتم و نه به طوس

مانده از هر دو ره به آه و فسوس

خبر شد به طوس و به گودرز و گیو

به رهام و گرگین و گردان نیو

کن به صافی صفتان رهبریش

متصف دار به صوفیگریش

به شب به خدمت او همچو شمع باش به پای

به روز بر در او همچو صبح خیز به گاه

میل شاهان به شرابست و به رود و به سرود

میل او باز به علم و به کتاب و اخبار

سازد وضو به مسجد اقصی به آب چشم

شکر وضو کند به در مسجد الحرام

کنیزان را به پیش او به پا کرد

به خدمت سرو بالاشان دو تا کرد

خاری که به من در خلداندر سفرهند

به چون به حضر در کف من دسته شبوی

چو ز آمل رخ آمال به گرگان آرم

یوسف دل نه به گرگان به خراسان یابم