صفت کاس رباب و بسرش کفچهٔ دست

که دران کاسهٔ خالی ست نعم چند الوان

صفت نای که هر لحظه زدم دادن او

کلهٔ مطرب بر باد شور چون انبان

صفت تخت که همچون فلک ثابته بود

واز شه شرق به خورشید شرف داد مکان

باز از شاه جهان پاسخ پیغام پدر

شربت آب حیات از پی سوز هجران

و صف معراج پیمبر که به شب روشن شد

سراسری ش ز زلف سیه مشک فشان

وصف در باش که نزدیک شد از هیبت شاه

گنگ ماندست زحیرت نکند کار زبان

صفت محبره کا و گر چه سیاه دارد دل

آن سیاهی دلش مایهٔ علم است و بیان

وصف قرا به که بهر حرم دختر رز

شیشه خانه است ببالای سرش روشندان

صفت کشتی و در یابسیان کشتی

موج دریای که رفته زکران تا به کران

باز پیغام پدر بر پسر خود که برزم

پیل خویش از می خون مست کند در میدان