جانی که یافت از خم زلفین تو رهائی

از کار بازماند همچون بت از خدائی

قدم خم شد، ز قد خم چه خیزد؟

قدح چون خم شود آبش بریزد

گره در گره خَم دُم تا به پشت

همه سرش چون خار موی درشت

من چرا پیغام خامی از گزاف

بردم از بی دانشی و از نشاف

سپه کشید چه از تازی و چه از بلغار

چه از برانه چه از آبکند و از فاراب

تا خبر از زلف و رویش یافتیم

بی خبر از کفر و از ایمان شدیم

گر نداری از نفاق و بد امان

از چه داری بر برادر ظن همان

از نشاط از ما کرانه کرده ای

این تکبر از کجا آورده ای

کسی را جست خسرو شاه از راه

خبر پرسید از خوزان و از شاه

پیش پریشان مکن از پی آشوب من

زلف گره بر گره جعد شکن بر شکن