زانچه گفتی، نکته ها آموختم

چشم روشن بین بهر سو دوختم

کزان معنی مرا گرم است بازار

که دیدم گرمی خورشید، بسیار

زین تیره تن، امید روشنی نیست

جانست چراغ وجود، جانست

چو آتش برافروزی از بهر خلق

همان آتشت را بدامان کنند

بیهوده چند عرصه بمن تنگ میکنی

بهر گذشتن تو بصحرا، هزار جاست

ما کسی را ناشتا نگذاشتیم

این بنا از بهر خلق افراشتیم

اندر سموم طیبت باد بهار نیست

آن نکهت خوش از نفس خرم صباست

غم شکستگیم نیست، زانکه دایهٔ دهر

بروز طفلیم از روزگار پیری گفت

من بیک پایه بمانم صد سال

مرگ، با هستی من توام نیست

میان صورت و معنی، بسی تفاوتهاست

فرشته را، بتصور مگوی اهرمن است