قفلی ز لعل بر در آن درج زد لبت

خالی ز عنبر آمد و مهری بر آن نهاد

داده ز موی او نشان صورهٔ آن بحسن خط

کرده ز حسن او بیان معنی آن بچند رو

ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت

ز ما صد دل وز آن مه یک اشارت

ز هر چه عقل تصور کند در او موجود

ز هرچه وهم تفکرکند در آن بسیار

صوفیی آن صوفیی این اینت حیف

آن ز سوزن کشته این را طعمه سیف

گه ز قد سرو کردی نکته راست

گاه ازان خس کش ز خاک پای خاست

فقیهی به ز افلاطون که آن کش چشم درد اید

یکی کحال کابل به ز صد عطار کرمانش

درد آن زخم ها پدید آید

دل و جانش ز غم بفرساید

ور ز رنج تن بد آن گریه و ز سوک

ریسمان بسکست و هم بشکست دوک

پیش از آن کین جان عذرآور فروماند ز نطق

پیش از آن کین چشم عبرت بین فروماند ز کار