بقیت منعما و حماک کهف

یلوذ به جماهیر الانامی

هم از اوقات ارباب بدایات

هم از احوال اصحاب نهایات

از وجود جهان خبر شان نیست

جز غم او غم دگر شان نیست

مجلس محروس تو کهف هدی

درگه مأنوس تو حصن بشر

سال سی خفتی کنون بیدار شو

گر نخفتی خواب اصحاب الرقیم

بصدرت رخ نهاده هر زمانی

ز اصحاب حوایج کار وانیست

بسی اصحاب دل اندیشه کردند

بآخر عجز و حیرت پیشه کردند

ایا برنده باحباب قصهٔ احباب

ابا دهنده باصحاب نامهٔ اصحاب

از آن ببریده از جمع اصحاب

که تا آسان کنی هم خورد و هم خواب

بردلم حسرت اصحاب بلایی ست بزرگ

بر تنم فرقت احباب عذابی ست الیم