سر رشته کشیده بود به عشق

دل و جان آرمیده بود به عشق

پا ساخت ز سر به راه لیلی

شد باز به خیمه گاه لیلی

عاشق غم دل به ناله پرداز

معشوق و به جان نهفتن آن راز

به تاریخ های جهان در نگر

که دانم به تفصیل یابی خبر

گر چه آن پل بود برای گذر

به حقارت به سوی او منگر

یکچند به سوی خانه باز آی

چون مرغ به آشیانه باز آی

می کند، به صد شکنجه، جانی

می زد، به هزار غم فغانی

به مکتب می رود کاری ز پیشش

بود سعیی به کار وبار خویشش

همی کن به پیران بی کس کسی

کزین شیوه دانم به پیری رسی

یکی ز آنها به حال خود نمانده

به پهلوی خود ایشان را نشانده