گر نه باد از مشک و ابر از در توانگر گشته اند

باد چون شد مشکبار و ابر چون شد درفشان

گر چه خاک راه عشقم، می خورم خون گر به سهو

بادپیمایی طرف با آسمان سازد مرا

صبح برآمد ز کوه چون مه نخشب ز چاه

ماه برآمد به صبح چون دم ماهی ز آب

روزگارش شده مسخر باد

دولتش بنده باد و چاکر باد

روز وصل دوستداران یاد باد

یاد باد آن روزگاران یاد باد

باد بر سدهٔ تو هم نرسد

باد فکرت نه باد خاک پریش

عمر تو و دولت تو جاویدان باد

آنچت باد ز کامرانی آن باد

گفتم: ای باد، باد کم پیمای

که من از باد خود به فریادم

یکی مستمندباد، یکی باد دردناک

یکی باد شادکام، یکی باد شاد خوار

گر این بود مساوات

دوباره زنده باد بربریت (دوباره زنده باد بربریت)