فرصتی نه که چست برتازم

در چنان منزلی وطن سازم

اگر خون آید از حلقش ، بشویند

وگر نبضش شودکاهل ، نگویند

می عشقش به ذوق می نوشم

رندم و ترک باده نتوانم

خاصه چون ترک پاکدامن من

مهوشی دلکشی درست آیین

چو تبخالی زند از غلظت خون

بگویند آه طاعون است ، طاعون

چو خواهی که یابی ز تنگی رها

وزین نامور ترک نر اژدها

گر بخت به کام او زدی ساز

هرگز به وطن نیامدی باز

گویند بگو به ترک ترکت

تا باز دهی ز پاسبانی

ترک چون باشد بیابد خرگهی

خاصه چون باشد عزیز درگهی

تو بازی و کلاه تو چنانست

که ترکش نیم ترک آسمانست